Ś.P. Krzysztof Grzegorzewicz (1937 – 2021)
W dniu 14 grudnia 2021 r. zmarł nagle nasz Kolega, mgr inż. Krzysztof Grzegorzewicz – ojciec założyciel Polskiego Zrzeszenia Wykonawców Fundamentów Specjalnych. Zrzeszenie darzył szczególnym sentymentem, był inicjatorem jego powstania w 2003 roku tworząc płaszczyznę współpracy wielu obecnych na polskim rynku firm fundamentowych i w tej współpracy aktywnie uczestniczył. Wspierał nieprzerwanie działanie Zrzeszenia przez kilkanaście lat (od 2003 do roku 2021) prowadząc jednocześnie biuro PZWFS.
Pracę zawodową rozpoczął po studiach na wydziale Inżynierii Budowlanej, w specjalności Mosty i Budowle Podziemne, które ukończył w 1961 r. Początkowo pracował na Politechnice Warszawskiej w Katedrze Budowy Mostów, następnie w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych nr 15, gdzie budował obiekty mostowe i kolejowe (np. przystanek PKP Powiśle – m.in. efektowne wiaty na peronach, wiadukt kratownicowy we Włochach). W roku 1966 rozpoczął pracę w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów, w którym pracował aż do śmierci. W trakcie pracy kierował Zakładem Fundamentowania oraz Zakładem Geotechniki. W okresie 1985 – 1994 pracował w Algierii przy budowie dużych systemów irygacyjnych, gdzie pełnił funkcje inspektora nadzoru robót budowlanych i kierownika technicznego biura inwestycji.
Dorobek zawodowy Krzysztofa Grzegorzewicza jest imponujący. Był członkiem zespołu prof. Andrzeja Jarominiaka, który doprowadził do wdrożenia w Polsce pali wielkośrednicowych i zastąpienia nimi fundamentów kesonowych mostów w rzekach. Zostało to wyróżnione Nagrodą Państwową zespołową II st. Dalszym etapem były prace przy wdrażaniu ścian szczelinowych – w r. 1975 r. wydał pionierską pracę „Technika wykonywania ścian szczelinowych”, a ostatnio był współautorem monografii „Ściany szczelinowe i barety – Konstrukcje i zastosowania”. W badaniach i praktyce zajmował się tematyką podpór i fundamentów mostów, głębokich wykopów, wzmacniania słabego podłoża i stabilizacji skarp. Był twórcą i realizatorem szeregu nowatorskich projektów z dziedziny fundamentowania, autorem patentów, a także książek i licznych publikacji naukowych i technicznych z dziedziny geotechniki i fundamentowania.
Prowadził wykłady na studiach podyplomowych i szkoleniach, szczególną rangę miały jego referaty na seminariach geotechnicznych Instytutu oraz PZWFS z cyklu „Bukiety czarnych kwiatów” wskazujące błędy projektowe i wykonawcze oraz sposoby ich naprawy. Miejsca Jego działalności można znaleźć na terenie całego kraju. Uczestniczył m.in. w realizacji posadowień wielu wieżowców, jak pionierskiego wówczas Daewoo (obecnie WTT) czy najwyższego w Unii Europejskiej Varso. Był rzeczoznawcą budowlanym, autorem ponad setki publikacji, dziesiątków opinii i ekspertyz, rozwiązujących trudne problemy geotechniczne i ratujących zagrożone konstrukcje. Jest uważny za jednego z najwybitniejszych specjalistów w historii Instytutu.
Był działaczem Związku Mostowców RP, wieloletnim członkiem Zarządów, w latach 1994-1999 Przewodniczącym Zarządu Oddziału Warszawskiego ZMRP. Nadano mu tytuł Członka Honorowego ZMRP, był odznaczony medalem Związku Mostowców „Za wybitne osiągnięcia w polskim mostownictwie” oraz Złotym Medalem XX-lecia ZMRP.
Za swoje osiągnięcia otrzymał odznaczenia państwowe i branżowe, nagrody ministrów budownictwa i komunikacji. Był autorytetem zawodowym dla kolejnych pokoleń inżynierów, a przy tym skromnym, szlachetnym, życzliwym Człowiekiem, darzonym sympatią i szacunkiem.
Jego pasją były podróże zagraniczne i zwiedzanie ciekawych krajów oraz obserwowanie bocianów.
Był mężem Elżbiety, razem z którą przeżył 60 lat, oraz ojcem syna Piotra i córki Joanny a także dziadkiem trojga wnucząt.
Jak mówiła na pogrzebie Córka, był radosnym i bardzo praktycznym człowiekiem. Nie chciałby, żeby zostały po nim łzy i rozpacz, ale coś konkretnego. Dlatego – zamiast wspominać, jak wspaniałym był człowiekiem – przypomniała kilka zasad godnych naśladowania, którymi kierował się w swoim życiu:
- Gdy szczeka na ciebie obcy pies, nie bój się, tylko się przywitaj. Daj dłoń do powąchania i powiedz mu, że jest dobry.
- Zawsze bądź uprzejmy, wobec wszystkich, niezależnie od tego, kim są.
- Wybierz taką pracę, którą będziesz kochać. Wtedy każdego dnia będziesz chodzić do niej z radością.
- Mów „dzień dobry” i uśmiechaj się na powitanie. To cię nic nie kosztuje.
- Przekazuj wiedzę, wychowuj swoich następców, rozmawiaj z młodzieżą. Ludzie, tak jak budowle, potrzebują fundamentów.
- Bycie patriotą to patrzenie w przyszłość, nie ciągłe oglądanie się wstecz. Patriota dba o przyrodę, nie marnuje jedzenia, pomaga potrzebującym, nie zostawia śmieci w lesie.
- Gdy widzisz zło, protestuj. Nie wolno być obojętnym.
- Trwaj przy tym, czego się podjąłeś. Nie rzuca się słów na wiatr.
- Buduj mosty między ludźmi. Budować jest trudniej niż niszczyć, ale warto się starać.